We stonden dus weer vroeg op de luchthaven om naar de stad Sandakan te vliegen. Hier wachtte ons een 3-daagse tour door de jungle en dit was toch wel 1 van de zaken waar we heel erg naar uitkeken.

Omdat de organistie ons pas 's middags kwam ophalen, hebben we nog een bezoek gebracht aan het Orang Utang Rehabilitation Centre in de stad Sepilok. Dit is een centrum waar men orang utangs opvangt omdat hun natuurlijke habitat hier in Borneo door de mens stilaan aan het verdwijnen is door kapping van bossen. Deze apen verliezen hun natuurlijke woonomgeving en soms geraken moeder en kind hierdoor afgescheiden van elkaar, waardoor het kleintje een weesje is geworden. Door de kapping raken sommige apen verloren, waardoor ze door te weinig voedsel ziek worden gevonden.

Ook volwassen apen komen hier terecht doordat ze bevrijd zijn uit gevangenschap, omdat er voor deze apen veel geld wordt neergeteld. Soms blijft een volwassen orang utang ook alleen over, omdat heel zijn groep gestorven is door uitmoording. Deze apen zijn hierdoor getraumatiseerd en worden hier opgevangen om over hun trauma heen te geraken. Elke orang utang draagt dus een ander verhaal met zich mee, maar het is goed om te zien dat zulke centra's bestaan.

De weesjes worden hier bij elkaar gezet en dit centrum neemt de taak van de moeder over, zodat de kleine orang utangs leren om voedsel te zoeken, nesten te bouwen, evenwicht bewaren in de bomen,... De kleintjes zitten zelfs samen in een 'klasje', waardoor ze samen allerlei belangrijke zaken leren tot ze klaar zijn om alleen voor zichzelf te zorgen in het wild. (Ter info: op zondagnamiddag is dit soms bij ons op 'Een' te zien).

We kwamen hier toe om 09u en om 10u was het voedertijd. Hoewel ze het niet willen stimuleren, geven ze de apen toch nog de kans om gevoederd te worden. De kans dat hier een aap naartoe komt is dus niet gegarandeerd, omdat ze uit vrije wil hiernaartoe moeten komen.

Na bijna 45 minuten te wachten, kwam er toch 1 tevoorschijn. Een orang utang van 2 jaar kwam aangelopen en het was best schattig om te zien, maar het was wel jammer dat er niet meer waren gekomen.

Uiteindelijk hebben we hier nog iets gegeten en werden we erna opgehaald door de organisatie waar we de tour bij hadden geboekt. Toen we hier stonden te wachten verschoten we ons letterlijk een aap, want een paar meter van ons was een orang utang te zien in een bamboeboom. Het was prachtig om die daar zo onverwacht en van zo dichtbij te zien.

We zijn dus weer een mooie eraring rijker en konden met de bus naar ons volgend avontuur vertrekken!