Terug naar huis
Ons laatste bezoek in het Discovery Rainforest Centre was meer dan een bezoek waard! We hadden dit in onze planning opgenomen omdat we pas 's avonds een vlucht naar Kuala Lumpur hadden en dus tijd in overvloed hadden.
Het was een prachtig park waar je echt mooie wandelingen kan maken en natuurlijk noemt het niet voor niets 'rainforest', dus om het uur werden we getrakteerd op een goeie regenbui waarna het weer helemaal opklaarde. Vandaar dus dat de natuur hier zo mooi groen ziet!
We zagen een aantal prachtige vogels en een mega spin (zo groot als een volledig hand!).
Tegen middernacht kwamen we aan in KL en hier hebben we ons laatste nachtje doorgebracht in V-Garden hotel. Omdat we de volgende dag pas 's nachts naar huis vertrokken, vertoefden we de laatste dag nog in Kuala Lumpur en genoten we van onze laatste heerlijke aziatische maaltijd.
In KL hebben we nog wat tijd doorgebracht in de wijk Bukit Bintang (moderne wijk met enkele knappe shopping malls).
's Avonds werd het tijd om met de bus naar de luchthaven LCCT te gaan, van waaruit we naar huis vertrokken. We vroegen aan de taxichauffeur om ons af te zetten aan de kant vanwaaruit de bussen van Air Asia stopten. We hebben hier misschien al in totaal 10 keer een bus genomen, dus we hadden het direct door dat de taxichauffeur ons afzette de verkeerde kant(en KL Sentral is groot!!!), dus nog een klein spurtje met onze koffers en bye bye Kuala Lumpur... wij gaan naar huis.... (snif)....
Het was weer een prachtige reis en naar jaarlijkse gewoonte bedenken we al waar we volgend jaar naartoe gaan!!!
Wildlife tour in Kota Kinabatangan
Na ons Orang Utang bezoek, waren we 2,5 uur onderweg van Sepilok naar Kota Kinabatangan, de plaats waar onze tour zou plaatsvinden. Omdat het weer een kort nachtje was, hadden we gepland om nog wat in de bus verder te slapen. Maar spijtig genoeg is hier niets van in huis gekomen: de wegen liggen er op het 1ste zicht wel goed bij, maar het was zo'n hard gehobbel, dat we om de zoveel minuten een aantal centimeter omhoog schoten.
Geen goed plan dus om te slapen, dus dit hebben we maar opgegeven. We zagen dan onderweg wel de plaatselijke bevolking en hun woonomgeving. Als je zoiets ziet, dan begin je toch wel eens na te
denken over al het comfort dat wij hebben. En dat wij dan nog durven te zagen over 'onnuttige' zaken, is in verhouding met deze mensen niet echt gegrond.
Houten hutten waarvan het dak dikwijls uit platen bestaat is het gemiddelde huis hier. Sommige hutten hebben wel een redelijke grootte, maar dikwijls woont hier dan ook een hele familie. Voor de
rest is er hier natuurlijk veel natuur te zien, dus we hadden wel mooie uitzichten.
Na een tijdje stopte de bus en hebben we zeker een kilometer achteruit gereden. Het is eens een andere manier om vooruit te geraken
Dit kwam blijkbaar door de wegenwerken, want na een tijdje moesten we uitstappen omdat de bus niet verder kon en hier ook niet meer kon draaien. Toen bleek dat we met onze koffers door de werf moesten om tot bij een 2de busje te geraken, dat aan de andere kant van de werf op ons stond te wachten.
Het was dus weer een zicht om ons met onze koffers over de werf te zien sleuren, waarbij we dan ook nog eens over een bruggetje van 50cm breed moesten. Een heel gedoe, maar we geraakten toch bij de andere bus. Na nog een kleine busrit waren we aangekomen bij de Kinabatangan rivier.
Uiteindelijk konden we overstappen in een bootje, waarna we onze verblijfplaats bereikten. De hutten waren prachtig gelegen, langs de kant van de rivier en het domein zag er best gezellig uit. We hadden hier nog minder comfort verwacht dan onze overnachting in Bako National Park, maar de hut en de badkamer was superproper. Het was wel erg klein, maar zolang het maar proper is, dan is het voor ons goed.
Het water van de douche en van het toilet werd zelfs op voorhand gekookt waardoor we dus dit keer geen bruin water hadden (en dit is toch altijd iets fijner
De bedoeling van deze touroperators is om mensen te laten kennis maken met alle dieren die langs de rivier en in het wild in de jungle leven. Alles gebeurt op een veilige manier en je wordt hier begeleidt door een gids, wat toch altijd voor een veiliger gevoel zorgt.
Omdat er tegen valavond en 's ochtends vroeg veel wildlife te spotten is langs de zijkant van de rivier, was onze eerste uitstap hier een cruise met een klein bootje op de rivier.
Na een tijdje zagen we verschillende apenfamilies zitten en het was tof om dit eens van dichtbij in het wild te zien. We zagen de makaken, de langstaartmakaken, de Proboscis apen (langneusapen) en de zilverrugapen. Een heleboel beestjes dus, en het was leuk om te zien hoe hun dagelijkse leven er uitziet en wat hun bezigheden zijn.
Plots zag onze gids 2 ogen van een krokodil boven het water uitsteken
Toen we terug bij de lodge waren, stond het avondeten al klaar. Hierna was er nog een 'nightwalk' door de jungle, dus we werden hier alleszins goed bezig gehouden.
Er werd ons aanbevolen om laarzen te huren omdat we af en toe door wat modder moesten. Dat 'af en toe modder' werd dus in werkelijkheid 'ontzettend veel modder' en soms zakten we wel tot 40 cm
diep. De laarzen waren dus net hoog genoeg. Onze nachtwandeling in de vorige jungle was dus maar een klein voorproefje op wat het hier was.
Hier zagen we wel nog een paar heel mooie vogels en de Civet Cat. Het was een geluk om deze Civet Cat te zien, omdat men deze niet zo vaak tegen komt.
De volgende ochtend zaten we om 06u opnieuw in een bootje, omdat we terug een tocht op de rivier gingen maken. Hier waren we getuigen van een heuse apenruzie tussen 2 apensoorten en dit was best indrukwekkend om te zien.
Het was hier alleszins de moeite om alles van dichtbij mee te maken! Na deze tour werden we terug naar de stad Sepilok gebracht, omdat we hier nog een bezoek aan het Discovery Rainforest Centre zouden brengen, vooraleer we naar de luchthaven zouden gaan om terug naar Kuala Lumpur te vliegen.
Sepilok:Orang Utan Rehabilitation Centre
We stonden dus weer vroeg op de luchthaven om naar de stad Sandakan te vliegen. Hier wachtte ons een 3-daagse tour door de jungle en dit was toch wel 1 van de zaken waar we heel erg naar uitkeken.
Omdat de organistie ons pas 's middags kwam ophalen, hebben we nog een bezoek gebracht aan het Orang Utang Rehabilitation Centre in de stad Sepilok. Dit is een centrum waar men orang utangs opvangt omdat hun natuurlijke habitat hier in Borneo door de mens stilaan aan het verdwijnen is door kapping van bossen. Deze apen verliezen hun natuurlijke woonomgeving en soms geraken moeder en kind hierdoor afgescheiden van elkaar, waardoor het kleintje een weesje is geworden. Door de kapping raken sommige apen verloren, waardoor ze door te weinig voedsel ziek worden gevonden.
Ook volwassen apen komen hier terecht doordat ze bevrijd zijn uit gevangenschap, omdat er voor deze apen veel geld wordt neergeteld. Soms blijft een volwassen orang utang ook alleen over, omdat heel zijn groep gestorven is door uitmoording. Deze apen zijn hierdoor getraumatiseerd en worden hier opgevangen om over hun trauma heen te geraken. Elke orang utang draagt dus een ander verhaal met zich mee, maar het is goed om te zien dat zulke centra's bestaan.
De weesjes worden hier bij elkaar gezet en dit centrum neemt de taak van de moeder over, zodat de kleine orang utangs leren om voedsel te zoeken, nesten te bouwen, evenwicht bewaren in de bomen,... De kleintjes zitten zelfs samen in een 'klasje', waardoor ze samen allerlei belangrijke zaken leren tot ze klaar zijn om alleen voor zichzelf te zorgen in het wild. (Ter info: op zondagnamiddag is dit soms bij ons op 'Een' te zien).
We kwamen hier toe om 09u en om 10u was het voedertijd. Hoewel ze het niet willen stimuleren, geven ze de apen toch nog de kans om gevoederd te worden. De kans dat hier een aap naartoe komt is dus niet gegarandeerd, omdat ze uit vrije wil hiernaartoe moeten komen.
Na bijna 45 minuten te wachten, kwam er toch 1 tevoorschijn. Een orang utang van 2 jaar kwam aangelopen en het was best schattig om te zien, maar het was wel jammer dat er niet meer waren gekomen.
Uiteindelijk hebben we hier nog iets gegeten en werden we erna opgehaald door de organisatie waar we de tour bij hadden geboekt. Toen we hier stonden te wachten verschoten we ons letterlijk een aap, want een paar meter van ons was een orang utang te zien in een bamboeboom. Het was prachtig om die daar zo onverwacht en van zo dichtbij te zien.
We zijn dus weer een mooie eraring rijker en konden met de bus naar ons volgend avontuur vertrekken!
Kota Kinabalu
Vanuit Brunei trokken we weer naar Borneo om een tussenstop te maken in de stad Kota Kinabalu. We verbleven hier en het Novotel dus de accomodatie was hier super. Dit hotel ligt vlak aaneen gigantisch shoppingcenter, waar je echt wel kan verdwalen.
De stad Kota Kinabalu heeft grotendeels shoppingmalls te bieden, dus hier hebben we nog wat schoenen gekocht die we nog nodig hadden, omdat het prijsverschil met onze winkels in Belgiëtoch wel heel groot is. Voor de rest was er een grote lokale markt, maar hier was het niet al te fijn om lang rond te lopen. De geur van al het eten dat daar door elkaar ligt was na een tijdje toch niet meer zo aangenaam
Hier hebben we ook nog onze laatste dagen van het zonnetje kunnen genieten, omdat we hierna in de jungle zitten. Het 'Tunku Abdul Rahman National Park' is een groep eilanden die vlak voor de kust van Kota Kinabalu ligt dus dit was onze kans om een laatste keer op het strand te liggen.
We besloten om naar deze eilanden te gaan en omdat we het nogal duur vonden om dit bij een tourbureau te boeken, zijn we dan maar zelf naar de ferry gegaan om zelf onze ticketjes te regelen.
Dit liep allemaal weer heel vlot, dus we werden naar Pulau Sapi gebracht, een klein eilandje waar een wondermooie zee te vinden was en waar je heel mooi kon snorkelen. Hierna werden we nog op het eiland Mamutik afgedropt en onze dag zat er weeral bijna op.
De volgende dag moesten we er weer vroeg uit, omdat we om 04u30 naar de luchthaven moesten vertrekken voor onze vlucht naar de stad Sandakan. We kregen nog een ontbijtpakketje mee van het hotel, omdat we het 20-meter lange ontbijt gingen missen (zo spijtig, want dit was een gigantisch lekker buffet: croissants, koffiekoeken, cakes, eieren, koude saladebar met lekkere patatjes, rauwe tonijn, een warm internationaal buffet en zelfs sushi was er aanwezig!
Brunei: een bezoek bij de Sultan en "droogkuis Kenny"
Onze vlucht naar Brunei was 1 van de eerste vluchten die dag. Dit was te merken aan de luchthaven waar we om 04u aankwamen: volledig donker en wij als enige mensen die daar rond liepen. Hoe dan ook, het was er akelig stil en dat is best een vreemd gevoel op een luchthaven
Tegen de middag kwamen we aan in Bandar Seri Begawan, de hoofdstad van Brunei. Al snel werd het duidelijk dat Brunei niet echt het toerisme nodig heeft om een goede economie te hebben. Het merendeel van de bevolking werkt voor de Sultan, 1 van de rijkste mensen ter wereld die veel centjes verdient door de olie die in deze staat te vinden is. Verder voorziet hij volledig gratis onderwijs, gratis gezondheidszorg e.d. voor zijn bevolking.
Een toerist meer of minder daar die geld in het laatje brengt, is dus blijkbaar niet interessant voor deze bevolking. Omdat er amper voorzieningen zijn voor toeristen,zijn er hierdoorook niet veel toeristen in Brunei. Verder verplaatst iedereen zich in Brunei met de auto of met de bus. Fietsers of voetgangers zie je daar heel weinig, dus we liepen er zo goed als alleen over straat
We hebben een moskee bezocht en de straten van de hoofdstad watverkend. Terwijl we op het domein van de moskee liepen, werden we van het terrein gefloten omdat het gebed begon. Heel knap om te zien hoe iedereen zich naar de moskee rept om te gaan bidden. De moskee zelf was gigantisch mooi en knap om te zien qua architectuur.
Voor de rest is Brunei niet echt interessant om meer dan 2 dagen te blijven. Een toeristenkantoor of een boekingskantoor voor uitstappen teboeken,was nergens te vinden. Zelfs een restaurant of café dat gericht is op toeristen zal je er niet vinden en doordathet lokale eten er niet echt proper uitzag aan de kraampjes, zijn we maar naar de supermarkt gegaan waar we ook boterhammen vonden en hebben we 's avonds gezellig op onzekamer gegeten (voor het eerst sinds een maand hebben wekippenwit tussen een boterham gegeten en dit smaakte ons geweldig!!)
De volgende dag hebben we eens goed uitgeslapen, want dit was ook al een tijdje niet meer mogelijk geweest. Verder zijn we nog de moskee van de sultan gaan bezoeken, wat echt prachtig was om te zien. Binnenmoesten we een zwarte cape aandoen enmocht je helaas geen foto's nemen, maar we kunnen jullie verzekeren dat al het marmer en het goud echt oogverblindend was. Toen we hier doorgingen, hingen er redelijk wat donkere wolken. We moesten een half uur te voet terug naar het hotel, maar het begon immens hard te regenen. Het schuilen onder een reeks bomen hield na een tijdje niets meer uit, waardoor we door de gietende regen verder moesten.
Onze kleren waren tot op ons onderbroek zeiknat en de receptionist van het hotel begon al goed te lachtentoen we binnenkwamen. Gelukkig heeft Kenny alles met de haardroger nog droog kunnen krijgen, omdat we de volgende dag weer het vliegtuig op moesten.
(Leuk weetje: in de vertrekhal van de luchthaven zagen we bij vertrek het toeristenkantoor van Brunei. Heel logisch weeral om hier een toeristenkantoor te zetten
Onze volgende stop: Kota Kinabalu in Borneo!
Kuching: Bako National Park
Vanaf we waren ingechecked, kregen we een plannetje van de jungle waar je bepaalde wandelroutes kon volgen. Hier konden we al kennis maken met de 1ste apensoort: de makaken. En deze zijn niet echt onze beste vrienden omdat ze tot bij de cafetaria buiten sluipen en dan razendsnel je rugzak, zonnebrillen of eten meegritsen. Wij maar goed op onze rugzakken letten, maar dit was buiten de makaak gerekend. Voor we het goed en wel beseften had hij razendsnel Ellen haar pakje chips uit de rugzak gegritst, dus dit waren we al kwijt.
Uiteindelijk konden we in onze hut inchecken en toen we wilden vertrekken begon het te regenen. We hadden al gehoord dat het hier echt hard zou kunnen regenen, dus wij hadden een poncho meegenomen en we voelden ons al iets minder belachelijk omdat iedereen hier zo rondliep.
Onderweg in de jungle zagen we een zwijn passeren en merkten we de 1ste neusapen op . Het is een ongelooflijke ervaring om deze beesten in het wild te zien. Gelukkig konden we niet verloren lopen,
omdat de routes wel duidelijk waren aangegeven.
De vochtigheid was hier echt immens, waardoor het onzettend heet was onder de bomen. De poncho is ook niet echt een plezier om aan te hebben, omdat al je lichaamswarmte onder de plastic blijft
hangen en dat de plastic ook aan je lijf begint te plakken. Maar als je deze niet aandoet ben je echt door en door nat. En aangezien hier niets goed kan drogen, hielden we hem liever maar aan. We
passeerden ondertussen ook de 1ste mangrovegebieden, die prachtig waren om te zien.
Af en toe sprong er een aap van tak tot tak en het is adembenemend om een hele familie apen bezig te zien in hun dagelijkse activiteiten.
's Avonds konden we deelnemen aan een avondwandeling onder begeleiding. Dit lieten we niet aan onze neus voorbijgaan natuurlijk
Tijdens de avondwandeling zagen we een slang,kikkers, schorpioenen en een kei mooi vogeltje dat enkel 's nachts te zien is. In het begin van de wandeling was een soort van weggetje tussen de bomen aangelegd en dit was toch wel handig. Het was toch wel een speciale ervaring om 's nachts in de jungle te lopen en om allerlei beesten te horen dat je niet kan zien.
Uiteindelijk kropen we redelijk moe ons bedje in. Omdat het er zo vochtig is, stonk de hut echt naar vochtigheid. We wisten dat het 'basic accommodatie' zou zijn met bruin water, dus het was even 'mentale knop' omzetten.
De volgende ochtend hebben we een bootje kunnen delen met een ander koppel dat ook vertrok, waarna we met de bus terug vertrokken naar ons hotel: het Pullman hotel, een 5-sterren hotel dat we aan een superprijs hadden kunnen boeken. En als je zo vuil van de jungle komt, dan doet het ongelooflijk deugd om in zo'n hotel terecht te komen. We vielen hier wel wat uit de toon met onze vuile schoenen en stinkende kleren, dus we zijn ons maar eerst gaan wassen
Onze kamer voldeed echt aan alle luxe van een 5-sterren hotel. We hebben hier dan ook intens genoten van alle luxe en als je u zo vuil voelt, dan doet het ontzettend deugd om terug proper te zijn!
Voor de rest heeft de stad Kuching niet heel veel te bieden buiten een aantal shoppingmalls. Vanaf we genoten hadden van het zwembad, hebben we er een shoppingmiddagje van gemaakt. Alles is hier ontzettend goedkoop, waardoor het helemaal leuk wordt (en gevaarlijk voor de portemonnee
Op straat werden we aangesproken door een aantal mensen die met ons op de foto wilden. Heel grappig, omdat ze door het dolle heen waren dat ze met blanken op de foto konden. Hierna bleven de
fototoestellen toestromen, waardoor we toch een tijdje hebben staan poseren met een aantal mensen.
Het werd een kort nachtje, omdat we de volgende dag terug om 03u moesten opstaan om naar onze volgende bestemming te vliegen: Brunei!
Naar Borneo!
Vanuit Koh Phangan vertrokken we terug met de ferry naar Koh Samui omdat onze vlucht van hieruit naar Kuala Lumpur vertrok. Dit was met een propellervliegtuig en de luchthaven deed ons denken aan een amusementpark.
Het was een 'openlucht-luchthaven', waardoor je op banken in het zonnetje onder de palmbomen kon wachten en de boardinggate was aangelegd met een tuin. Toen we gingen boarden, werden we via grappige treintjes vervoerd naar het vliegtuig, dus dit maakte ons gevoel van amusementspark nog groter
Na 2 uur kwamen we aan op de luchthaven van Subang in Kuala Lumpur. Het vliegtuigpersoneel riep af dat het buiten 28° en bewolkt was, maar toen we uit het vliegtuig stapten was dit toch maar wat frisjes als je uit het hete Thailand komt
We sliepen opnieuw in hetzelfde transithotel dan vorige keer, omdat dit vlakbij KL Sentral, het busstation ligt. De volgende ochtend moesten we namelijk weer om 02u45 opstaan om met de bus naar de
luchthaven te gaan om zo door te vliegen naar Borneo.
De volgende ochtend zaten we dus met slaapoogjes op de bus. We beginnen deze luchthaven hier al wel goed te kennen ondertussen
Toen we in de stad Kuching (in Borneo) aankwamen, waren we dus van plan om rechtstreeks door te gaan naar Bako National Park, een gebied waar je in de jungle kan rondlopen en allerlei dieren zou zien. Maar omdat we hier niet met onze koffers wilden aankomen, zijn we eerst naar ons hotel gegaan waar we de nacht hierna zouden verblijven. Hier konden we onze koffers een nachtje laten staan, dus hierna vertrokken we met de lokale bus naar Bako National Park.
En hier was het weer grappig, omdat we bijna als enige blanken op de bus zaten, dus we hadden weer veel bekijks. Toen we er bijna waren, passeerden we een school die net uit was, waardoor we met een hele hoop jongeren op de bus zaten. Toch ook eens interessant om het lokale leven hier te zien.
Toen we in 'Bako dorp' aankwamen, moesten we nog wachten op een bootje, die ons naar het Nationaal park kon voeren. Vanop het bootje konden we al kennismaken met het alledaagse leven van de dieren hier: we passeerden een aap die rustig aan het zwemmen was. Uiteindelijk stopte het bootje toen het strand in zicht was. We hadden al een vermoeden dat we weer in het midden van de zee konden uitstappen en dit bleek zo te zijn
Uiteindelijk bleek het water redelijk laag te staan, dus we kwamen met onze blote voeten op het domein aan. We waren dus klaar voor ons avontuur hier!
Koh Phangan: een paradijselijk eiland!
Hoi beste bloggers,
hier zijn we weer met een nieuw verhaal. Momenteel zitten we op de luchthaven om terug naar Kuala Lumpur te vliegen, omdat we morgen van hieruit naar Borneo vertrekken. Hier is de wifi verbinding eindelijk eens goed, want in heel Thailand hebben we er problemen mee gehad.
Maar eerst wat over Koh Phangan:
Vanuit Koh Samui hadden we de Seatran ferry geboekt naar dit eiland. We verschoten wel van deze ferry omdat dit een uiterst comfortabele ferry was. En onze bagage werd voor 1 keer niet op het dek gegooid, maar werd netjes binnen mooi op elkaar gestapeld. Ze beginnen het hier dus te leren hoe het moet
We hadden dit eiland in ons reisschema opgenomen omdat hier 1 van de grootste strandfeesten ter wereld worden gehouden: de Full Moon Party.
Er was op de website hiervan te vinden dat de Full Moon Party op 7 maart zou plaatsvinden. Dus hebben we ons reisplan rond deze datum opgesteld, zodat we dan hier konden zijn en een hele puzzel zodat alles wat zou kloppen met onze vluchten enzo.
Uiteindelijk komen we hieraan en nu blijkt dat ze de datum eventjes verzet hebben: het is op 7 maart de verjaardag van Buddha, waardoor er geen feestjes mogen gegeven worden. En de Full Moon Party is nu een dag later, waardoor we dus op het vliegtug zullen zitten als alles daar begint
We werden zelfs de 1ste ochtend gewekt door een grote gekko, die tussen het plafond en het dak van onze bungalow zat. Het grappige is dat deze beestjes dan ook echt GEK-KO roepen
Koh Phangan is namelijk echt een super mooi eiland met heel mooie stranden. Ons hotel(Long Bay Resort) lag aan het mooiste strand van het hele eiland (Haad Yao Beach), waardoor deze laatste dagen in Thailand niet meer stuk konden!
Jullie zullen wel merken aan de foto's waarom we hier zo van hebben genoten! (Ook hier bij de foto's weer de link kopiëren)
Onze volgende post zal terug vanuit Maleisië komen. Morgen is het weer om 04u opstaan om de vlucht te hebben van Kuala Lumpur naar Kuching in Borneo. Van hieruit gaan we onmiddellijk door naar Bako National Park en zitten we in de jungle.
Jullie horen dus over enkele dagen terug iets van ons!