Koh Samui: romantische stranden, cabaretshows en gebroken benen
Tijdens onze eerste dag in Koh Samui zijn we een wandeling in de omgeving gaan maken en kwamen we uiteindelijk uit op het strand. De zee was hier veel mooier dan we hadden verwacht. Op het strand zelf heerste er een drukte, maar tegelijkertijd was het er toch stil.
We zagen dat men hier op het strand een ceremonie voorbereidde voor een koppel dat daar ging trouwen. Het zag er allemaal wel best romantisch uit en echt zoals in de film.
Toen we er een tijdje later terug passeerden, stond de bruidegom al te wachten en kwam de bruid eraan. Hoe romantisch...
Voor de rest hebben we een paar keer op een lokaal marktje nog kei lekker gegeten: Thai Food, Pizza en zelfs een patat op de barbecue => Ellen helemaal in de wolken omdat ze voor de 1ste keer een patat heeft kunnen eten. Ter info: sommige kraampjes zijn gewoon een brommer met aan de zijkanten grote plateau's waar de klanten dan hun maaltijd kunnen eten. Als ze gedaan hebben met werken, wordt alles rond de brommer dichtgedaan en rijden ze door. Best grappig om te zien.
Kenny was hier in Koh Samui jarig, dus zijn verjaardag moest natuurlijk goed gevierd worden. We zijn zoals jullie waarschijnlijk al eerder zagen, gaan skyriden. Hierbij gingen we per kabel van boomtop tot boomtop. Soms was het wel hoog (25mtr), maar het was een fantastische ervaring.
Omdat we nu alles willen doen wat we vorige keer niet in Thailand hebben gedaan (strandvakantie, cabaretshow,...), zijn we 's avonds nog naar een cabaretshow gegaan. De Thaise cabaretshows zijn
enorm gekend en hier moesten we dan toch ook eens naartoe, want dit waren we vorige keer vergeten te doen...
Het was echt een superavond geworden en Ellen had stiekem aan een travestiet gemeld dat het Kenny zijn verjaardag was, met als gevolg dus dat Kenny mee het podium op mocht
Ahja, voor de rest lopen er hier kei veel mensen rond met een gebroken been of een gebroken arm. Blijkbaar is het hier niet zo veilig om een brommertje te huren (dit is ook de reden waarom we er hier geen huren), dus een gebroken ledemaat wordt hier de 'tattoo' van Koh Samui genoemd!
Ons volgende eiland: Koh Phangan !!
Ps: doordat we te weinig fotoruimte op de blog hebben, dien je vanaf nu de link die wordt gegeven bij 'foto's' te kopiëren, zodat je de foto's op een externe site kan zien.
Van Krabi naar Koh Samui: weer een verhaal apart...
Onze volgende bestemming is Koh Samui, een eiland aan de andere kant van Zuid-Thailand. Om hier te geraken moesten we een transfer regelen. Op internet hadden we gelezen dat deze deze transfer enkel per bus + boot te doen was en dat het ongeveer 7 uur duurt vooraleer je er bent.
Uiteindelijk kwamen we nog op een paar horrorverhalen uit dat in bepaalde bussen mensen mee bij de bagage kruipen en zo de koffers en backpacks opensnijden
We hadden snel beslist om dan maar mee te gaan met een minibusje omdat het risico op diefstal hier toch een pak minder is. Dit minibusje vertrok ook heel vroeg, waardoor er onmiddellijke aansluiting was met de boot, waardoor we maar 5 uur onderweg zouden zijn.
De volgende ochtend was het dus weer vroeg opstaan. Om 06u kwam het busje ons aan ons hotel oppikken, maar uiteindelijk werd het later en later. We hebben dan de maatschappij gebeld en de chauffeur bleek toch onderweg. Om 06u45 kwam het busje er dan toch aan (verdorie, we hadden 3 kwartier langer kunnen slapen
We verschoten wel omdat het busje al goed vol zat en we niet goed zagen waar ze onze 2 koffers gingen steken. Maar geen paniek, dit is Thailand en voor alles is er hier een oplossing: de 2 koffers werden zijdelings naast de passagier gepropt die vlakbij de schuifdeur zat. De koffers even tegen houden en de schuifdeur heel snel dicht en voila, dit was weer opgelost
Wij konden mee vooraan zitten en we hadden al compassie met die mens achter ons die zo weinig plaats had door onze koffers, omdat het toch enkele uren rijden was. Tot onze grote verbazing stopte het minibusje amper 20 minuten later en moesten we uitstappen waar een grote bus stond te wachten.
Dit konden we toch even niet goed volgen, omdat we een klein busje hadden gereserveerd en nu toch mee moesten met een grote bus. Toen we dit gingen navragen werden we best wel uitgelachen door de man die alles in goede banen leidde en hij vertelde doodleuk dat er geen enkele minibus naar de pier reed. Ok, we hadden ons dus weer laten beetnemen hier. Toch iets dat we hier hebben geleerd: waar je ook boekt, of wat je ook boekt: je belandt toch altijd op dezelfde boot of bus.
We hebben dan maar vlug onze reispassen en laptop uit onze koffers gehaald, omdat we hier toch geen risico wilden lopen. Uiteindelijk konden we onderaan de bus plaatsnemen en toen bleek dat daar een heel salon te vinden was, dus het viel uiteindelijk allemaal nog beter mee dan gedacht.
Na enkele uren arriveerden we aan de pier van Surat Thani om daar de ferry te nemen naar Koh Samui. Toen we uit de bus stapten, viel onze mond letterlijk open. Voor ons stond een zogenaamde VIP bus: als deze bus in België zou staan, dan zou hier zelfs geen euro meer voor worden gegeven. Verroeste zijkanten, interieur dat half stuk was, gordijnen die stuk waren en die er maar half aanhingen, ingedeukte kanten,... en dan hebben we de binnenkant nog niet gezien!
In vergelijking hiermee zaten wij dus op een luxebus.
Hierna werd iedereen zijn koffer op het dek van de ferry gegooid. Het probleem is dat de ferry enkele stops maakt, met als gevolg dat niet iedereen er tegelijkertijd af moet. Het is dus zoeken om
je koffer te vinden en dan moet je ze er nog van onderuit krijgen.
Met als gevolg dus dat Kenny zijn koffer aan de zijkanten is gescheurd... en uiteindelijk brak het handvat ook af dus daar stonden we weer mooi
Maar goed, we waren er geraakt en we konden met een taxibusje voor 100 THB pp mee naar ons hotel dat gelegen was aan Chaweng Beach, ongeveer een half uur rijden van de pier. We zaten met een 10 personen in het taxibusje en alle 10 koffers werden weer op het dak gegooid en een half uurtje later werden we aan ons hotel afgezet.
Dus het komt er op neer dat alles soms op een rare manier gebeurt, maar uiteindelijk komt toch alles goed
Hierbij 3 filmpjes van de Treetop Skyride op Kenny zijn verjaardag:
Ellen op de loopbrug:
http://www.youtube.com/watch?v=Ky3JVIlpa1w&feature=player_embedded
Skyride Ellen:
http://www.youtube.com/watch?v=rOPf3_73oN4&feature=player_embedded
Skyride aap Kenny:
http://www.youtube.com/watch?v=fdEbIPLHLO0&feature=player_embedded
Krabi (Ao Nang)
Na onze zalige dagen op Ko Phi Phi konden we weer met de ferry op weg naar onze volgende bestemming. Eenmaal in Krabi aangekomen, konden we met een busje mee dat ons naar het hotel kon brengen. Weer typisch voor hier, maar de koffers werden allemaal op het dak gegooid (die mannen zijn hier zo slim haha
Het Ao Nang Cliff View Resort was werkelijk volledig om tot rust te komen. Het lag iets buiten het centrum, vlakbij een grote klif. Rond dit klif was wat jungle te vinden, dus ons hotel lag echt op het randje van de jungle. En dit heeft zo zijn gevolgen natuurlijk: een gekko die bijna in je koffer zit, een klein varaantje dat plots langs uw bungalow/hut passeert, een paar pauwen die even passeren en als je aan het zwembad ligt, dan hoor je de apen met elkaar communiceren. Zalig dus.
Onze bungalow was redelijk eenvoudig en het bereik van het internet op de kamer, was maar op een paar plaatsen mogelijk. Ofwel moesten we in de badkamer gaan zitten, ofwel vlak naast de badkamer. Met andere woorden, wij hebben dus elke avond en ochtend de halve kamer verbouwd zodat we toch op ons bed konden zitten én op internet konden
Het viel ons in Krabi enorm hard op dat bijna alles wordt uitgebaat door Indiërs. Door een aantal situaties hier zijn Indiërs niet meer onze beste vrienden
Hierdoor is het spijtig dat het echte Thailand en de Thaise sfeer op deze plaats toch wel wat verdwenen is. Daarom hebben we 's avonds toch maar eens van een kraampje op straat gegeten. Het zag er allemaal kraaknet en superproper uit, dus we zijn er maar eens voor gegaan. Heerlijk Thais eten hier, dus ons buikje zat goed vol voor 130 bath (omgerekend € 3 voor ons 2)
Trouwens, de Indiërs zorgen er hier ook voor de prijzen enorm naar boven worden gedreven. Na onze reizen weten we hier ongeveer de prijzen wel van zaken die je op restaurant eet of die je in de winkeltjes koopt. De winkeltjes en restaurants van de Indiërs vragen gemiddeld het 3-dubbele. Wij hopen alvast dat ze hier niet alles gaan overnemen, want het zou enorm erg zijn voor de Thai.
Voor de rest zijn we hier in Krabi nog een 4-Island tour gaan doen. Na het wondermooie Ko Phi Phi vonden we dit nu niet echt wauw. (Ja we zijn verwend
Vanuit Krabi gaan we door naar Ko Samui, dus dit kunnen jullie binnenkort weer lezen.
Ko Phi Phi
Tijdens onze 2 dagen in Phuket hebben we geen enkele uitstap gedaan en hebben we eens echt geluierd en niks gedaan. Dat mag ook eens op verlof he
Klaar dus om 's morgens met de ferry naar Ko Phi Phi te vertrekken. Deze ferry doet er een anderhalf uur over en toen we dichter bij het eiland vaarden, werd duidelijk dat de foto's op internet er niet om liegen: zo helder en mooi groen-blauw dat het water hier is.
Ko Phi Phi is een eiland dat tussen Phuket en Krabi ligt en dat ook wel eens het Party-eiland wordt genoemd. De kleine gezellige straatjes met oneindig veel winkeltjes, bars en restaurants
kenmerken het piepkleine dorpje Tonsai. De sfeer is hier werkelijk geweldig, overal heerst echt een enorme vakantiesfeer. Op dit eiland is het niet mogelijk om met de auto te rijden. Brommers zijn
ook verboden en de fiets is het enige vervoermiddel. Zalig dus.
Na wat rondgelopen te hebben en wat gegeten te hebben, zijn we uiteindelijk nog naar het Viewpoint geweest. Dit is een uitkijkpunt op Ko Phi Phi dat naar het schijnt de moeite waard is. We dachten om hier 'eventjes' naartoe te lopen, maar dit werd ook weer een wandeling van een uur met stijle trappen en paden naar omhoog. Heel vermoeiend dus en dan heb je nog eens de bijkomende warmte en vochtigheid, dus af en toe een pauze nemen was welkom. Door de boottocht was Ellen verbrand (ondanks het zovele insmeren), dus hierdoor heeft ze voor alle veiligheid haar armen enzo afgedekt met een sjaal omdat de zon nog zo hard aan het branden was. Dubbel zweten dus, maarja, beter zo dan brandwonden
Met onze tong op ons voeten kwamen we boven aan en het zicht was inderdaad geweldig. Wel een beetje jammer dat het tegen dan al rond 17u was, waardoor de zon niet meer op de baai scheen en dat het ondertussen eb was geworden. De zandbanken werden ook zichtbaar, dus we hadden bijna eerder 'sunsetfoto's'.
's Avonds hebben we nog een tour geboekt voor de volgende dag. De volgende dag konden we dus mee met een longtailboot om van het ene eiland in de buurt naar het andere te gaan. Bamboo Island,
Monkey Island, Phi Phi Ley en Maya beach waren onze stops. Ondertussen zijn we soms ook ergens gestopt om te snorkelen. Door het heldere water was dit ook wel de moeite, maar het snorkelen in
Indonesië bij de Gili-eilanden blijkt moeilijk te evenaren. Hier waren voornamelijk veel van dezelfde vissoorten, terwijl het in Indonesië indrukwekkender was doordat het er zo diep was, meer en
mooier koraal en omdat er een grote verscheidenheid was aan vissen. Het toppunt daar was dan ook dat we met schildpadden hadden gezwommen. Maar goed, vergelijken is nooit goed he.
Persoonlijk vonden wij Monkey Island het mooiste eiland. Hier was ook het mooiste strand te vindenmet van dat prachtig blauw water!). Toen we uiteindelijk bij Maya Bay aankwamen, bleek de zon ook
al achter de grote klifrotsen te zitten. Maya Bay staat bekend omdat de film The Beach met Leonardi Dicaprio hier is opgenomen. Door de grote bekendheid van deze baai, krioelt het hier overdag dus
van de mensen. Om deze reden is onze boot pas 's avonds gegaan, omdat het dan een heel stuk kalmer was. Uiteindelijk waren we bijna de laatste boot dat hier terug vertrok, waardoor we maar met een
aantal mensen in deze prachtige baai waren.
Onze uitstap was dus weer ferm de moeite, hopelijk kunnen jullie een beetje meegenieten met onze foto's en kunnen jullie zich even wanen en 'tropische temperaturen'.
Phuket
Na ons heel kort nachtje van 4 uur, hebben we in alle vroegte de bus naar de luchthaven in Kuala Lumpur genomen. Onze vlucht naar Phuket vertrok zonder problemen om 07u. Eens aangekomen in Phuket viel het ons op dat het al enorm warm was om nog maar zo vroeg te zijn in de ochtend. Achteraf bleek dat de temperaturen die dagen tot 36° in de schaduw waren opgelopen en volgens het lokale nieuws was de gevoelstemperatuur in de zon over de 50°. Bakken dus! Hier zagen we zelfs mensen met brandwonden van de zon rondlopen
Met een minibusje werden we in de straat van ons hotel afgezet en hier bleek achteraf ook weer dat 1 straat 3 verschillende namen heeft. Het was dus weer niet zo evident om ons hotel te vinden.
Omdat we hier nogal vroeg aankwamen konden we nog niet inchecken, maar gelukkig mochten we al wel het zwembad gebruiken want dit was nodig. Het strand van Patong is niet veel meer dan een hoop mensen bij elkaar. Deze drukte hadden we verwacht en we waren blij dat we over 2 dagen gingen doorreizen naar Ko Phi Phi omdat er daar normaal toch wat rustigere stranden in de buurt zouden moeten zijn.
Voor de rest vonden wij Patong één grote luchtbel. Als je hier bent, dan voelt het niet aan alsof je in de realiteit leeft. Alles toont hier enorm pretparkachtig, bars hebben luide muziek opstaan en 's avonds is de sfeer 1 grote feestsfeer. Uiteraard ontbreken op deze plaats de Thaise meisjes langs de kant van de weg niet.
Op zich was het wel een belevenis om deze sfeer eens mee te maken. We zijn ons goed gaan amuseren in een bar waar een groepje optrad. Uiteindelijk waren we bijna 24 uur wakker en werd het misschien toch eens tijd om in ons bed te kruipen.
Na 2 dagen was het dus tijd om door te reizen naar het nabijgelegen eiland Ko Phi Phi.
Kuala Lumpur
Na onze dagtour zijn we met de bus naar Kuala Lumpur vertrokken. Gelukkig duurde dit nu maar 4 uur. We wisten dat ons hotel hier vlakbij het busstation was. Dus trokken we maar tevoet met onze koffers de straat op. Wat een belevenis, vooral als het oversteken nogal lang duurt en dat het stratenplan niet echt klopt (maar welk plan hier in Azië klopt er wel?). Het was dus nogal een zicht om ons hier te zien rondlopen
Nadat bleek dat we volledig waren omgelopen en dat we het hotel hadden gevonden, zijn we naar de Batu Caves gegaan met de trein. We dachten om hier snel te zijn, maar een brommer is nog sneller dan deze trein. Voor deze gigantische grot staat ook een gigantisch boeddhabeeld. Om naar de grot te gaan moesten we maar liefst 272 stijle treden naar boven (en dit was echt zweten met dit plakweer!).
Daarna zijn we nog naar het oudere stadsgedeelte van KL gegaan en dit was toch ook eens de moeite om hier rond te lopen. Chinatown hebben we ook nog een bezoekje gebracht en uiteindelijk zijn we nog naar de Petronas Towers gegaan. Dit gebouw is lange tijd het 2de hoogste gebouw ter wereld geweest, maar we weten niet in hoeverre dat dit nu nog van toepassing is. Het is in ieder geval ontzettend hoog!!! We wisten dat een hotel in de buurt een skybar had dat een mooi uitzicht bood op deze torens, dus zijn we nog naar daar getrokken. In dit 5-sterren hotel vielen we een beetje uit de toon met onze kleren. Wij met onze sleffers naar binnen en iedereen bleek daar in die bar nogal goe opgekleed. Oeps...
Het was nogal een vermoeiende dag geweest en de volgende dag moesten we om 03u opstaan (jaja, 's nachts dus). Onze vlucht van Kuala Lumpur naar Phuket vertrok om 07u en aangezien het nog een uur rijden was naar de luchthaven konden we dus vroeg uit ons bed. Maar niet erg: Thailand, here we come!!!
Cameron Highlands
De 5-uur durende bustrip van Penang naar de Cameron Highlands is een beetje uitgelopen naar 7 uur
We werden aan de bus opgehaald door de eigenaar van ons guesthouse, Gerard'sPlace en die man had duidelijk teveel redbull op, zoveel energie dat daar uitkwam
Ondertussen ook nog onze tour voor de volgende dag geboekt en dit is een supertoffe dagtrip geworden. s'Morgens vertrokken om naar de Rafflesia bloem te gaan, de grootste bloemsoort ter wereld die maar af en toe tevoorschijn komt hier in de jungle. Deze bloem leeft trouwens maar 5 dagen en we hadden geluk dat er net 1 in bloei stond, die trouwens nog maar 1 dag te leven had.
Maar vooraleer we hier konden geraken moesten we wel een uur door de jungle stappen. Op zich is dit niet lang, maar met een ontzettend hoge vochtigheid en een heleboel barrikades was dit toch niet zo evident
Maar goed, even bukken om onder de bomen te geraken, op een aantal planken een rivier oversteken, een kleine afdaling waar we moesten zien dat we niet onderuit schoven, dan een kleine klim terug naar boven en de ene modderplas na de andere; we moesten en zouden er geraken!
Maar wat we hiervoor in de plaats kregen was adembenemend; de grote rafflesia bloem, speciale insecten die we nooit eerder zagen, waterschorpioenen, duizendpoten, de houtduizendpoot, tijgerdikkopjes, boktor(kever), witte pantserkever en onmetelijk hoge bamboebomen.
In ieder geval hebben we onze kennis van de natuurwetenschap dankzij onze gids wat kunnen bijschaven
En als laatste zijn we naar Mossy Forrest geweest; wat was dit de moeite. Een heel woud dat volledig onder het mos is gegroeid! Onze gids heeft dit speciaal als laatste ingeplant zodat we niet met andere groepen elkaar in de weg zouden lopen. Resultaat ; met ons groepje van 5 mensen was dit door alle stilte en zoveel wondermooie natuur rondom ons ontzettend indrukwekkend!
Persoonlijk vinden wij dat de foto's in de verste verte nietkunnen weergeven wat het gevoel is als je daar echt rondloopt. Wij hopen alleszins dat jullie met onze foto's ook wat kunnen meegenieten van al deze mooie natuur hier!
(De foto's worden normaal over een paar uur gepost of morgen, want we kunnen momenteel moeilijk met onze eigen laptop op internet omdat de verbinding wegvalt).